Jak rozpoznać zespół przewlekłego zmęczenia

 

Trudny do zdiagnozowania i leczenia, zespół przewlekłego zmęczenia dotyka co raz więcej ludzi.

Jak sama nazwa wskazuje, zespół przewlekłego zmęczenia charakteryzuje się trwałym zmęczeniem, które trwa co najmniej sześć miesięcy, niezależnie od liczby godzin odpoczynku w ciągu nocy. Dokładne przyczyny choroby nie są obecnie znane, ale badacze wiedzą, że dotyka ona ludzi w każdym wieku, zwłaszcza kobiety. Diagnoza jest trudna, a leczenie nie zawsze jest skuteczne, ale lista objawów staje się co raz bardziej przejrzysta.

 

Uporczywe zmęczenie

W przypadku zespołu przewlekłego zmęczenia nie jest to spadek energii, jaki można odczuć po pracowitym tygodniu, ale głębokie i uporczywe zmęczenie. Codzienne funkcjonowanie jest męczące, wymagające nie lada wysiłku chorego, prowadzi do nieefektywnej pracy zawodowej. Często zdarza się, że osoba cierpiąca na chroniczne zmęczenie jest bardziej zmęczona i osłabiona rano po przebudzeniu, niż przed pójściem spać. Najmniejsza czynność, nawet ta, która nie wymaga dużego wysiłku, staje się wyczerpująca, a odpoczynek nigdy nie wystarcza, aby zregenerować siły. Zdarza się, że tak proste czynności jak wstawanie do zmywania naczyń może spowodować omdlenie. Objawy mają tendencję do narastania wraz ze stresem fizycznym, psychicznym lub emocjonalnym.

 

Zły sen

Paradoksalnie, podczas gdy zmęczona osoba chce odpocząć, nie może zasnąć, a gdy już uda się zasnąć, sen jest płytki. Różnego typu zaburzenia snu są najczęstszą przyczyną ciągłego zmęczenia i senności w ciągu dnia. Bezsenność wiąże się z utrudnionym zasypianiem, pobudkami w ciągu nocy lub przedwczesnym budzeniem się i niemożnością ponownego zaśnięcia. Wówczas czas snu ulega znacznemu skróceniu, więc ciągłe zmęczenie i senność będą naturalną konsekwencją tego stanu. I nawet kiedy chorzy zostają w łóżku przez 12 godzin, budzą się zmęczeni.

 

Mglisty mózg

Niektórzy ludzie zauważą problemy z koncentracją i pamięcią, co może prowadzić do dezorientacji psychicznej. Szybkość transmisji informacji w mózgu wydaje się być wolniejsza, a skupienie się na czymś staje się bardzo trudne. Pamięć krótkoterminowa może nie zachować wszystkiego. Przeciążony umysł przestaje pracować prawidłowo i pojawiają się zaburzenia, pogłębia się  zmęczenie i stres, a także mogą powodować poczucie izolacji.

 

Różne bóle

W zależności od osoby, choroba może objawiać się jako szereg objawów o różnym stopniu nasilenia, takich jak ból stawów, powiększenie węzłów chłonnych (zwłaszcza szyjnych i pachowych), stany podgorączkowe, spadek libido, infekcje, alergie. Ciągłemu zmęczeniu towarzyszy ból głowy, ból gardła.  Częste pojawiają się dolegliwości ze strony układu pokarmowego – zaburzenia odżywiania, nudności, wzdęcia, biegunki, zaparcia. Każda dolegliwość wpływa na codzienną aktywność, znacząco obniżając efektywność  działania i komfort życia dlatego warto skonsultować się z lekarzem i rozwiązać przyczynę i skutki choroby.

 

Stan przedcukrzycowy

61% chorych ze świeżo rozpoznaną cukrzycą odczuwa chroniczne zmęczenie. Utrzymujące się wysokie stężenie glukozy, której organizm nie potrafi wykorzystać do pracy, objawia się zmęczeniem i nadmierną sennością. To wina braku lub niedostatecznej ilości insuliny, która transportuje glukozę z krwi do komórek. Jeśli komórki zostają pozbawione źródła energii, nie mogą prawidłowo funkcjonować.  Stan ciągłego zmęczenia może wpływać na wahania nastroju, które z czasem utrudniają wykonywanie codziennych czynności.

 

Zaburzenia pracy tarczycy

Zmęczenie występujące przy niedoczynności tarczycy, może nie mieć związku z brakiem snu czy intensywnym wysiłkiem fizycznym lub psychicznym. Zmniejszenie metabolizmu mięśni, zwolnienie pracy serca oraz zwolnienie pracy mózgu prowadzi do zmniejszenia zdolności wysiłkowych. Pojawia się ogólne osłabienie, zwiększona męczliwość, osoba, która do tej pory bez trudu wykonywała domowe prace, nagle lub stopniowo traci dotychczasową werwę i często nie ma sił na dokończenie najprostszych prac domowych.

Jeśli zmęczenie utrzymuje się przez minimum 6 miesięcy. Nie jest spowodowane jakimś wysiłkiem czy dużą ilością obowiązków, koniecznie trzeba ten stan skonsultować z lekarzem.